Karin Voogd

In februari 2017 is er opnieuw een Lamu Painters Festival. Schilders uit alle windstreken leggen dezelfde plekken in Lamu vast. Er verzamelen zich plaatselijke bewoners om hen heen die de schilders met elkaar vergelijken. Als hoogste geldt de kwaliteit vile vile, iets precies zo schilderen als het is. Het wekt verbazing dat ondanks alle culturele verschillen deze academische kwaliteit van het schilderij overal gewaardeerd lijkt te worden. Is het daarmee een hele elementaire maatstaf of is deze door de globalisering wereldwijd overgenomen? Vile vile: ondanks de Islamitische cultuur hier, waar het afbeelden in de kunst niet is ontwikkeld omdat het taboe was zodat decoratieve kunst tot grote hoogte is gestegen. Vile vile: ondanks de Afrikaanse cultuur waar ritme expressie en emotie en ritueel samenkomen in de kunst van masker,fetish en de kracht van kleuren. Vile vile, het klinkt academisch en saai. De cultuur van de mzungu (blanke) wordt ook saai gevonden. Saai, maar wel de standaard. Saai, maar wel een succesfactor.' Ach ja', zei een oude vrouw misprijzend tegen haar vriendinnen toen ik de blauwgrijze jurk koos, 'echt mzungu kleuren, boring.'